Het kan je niet ontgaan zijn. Daan Roosegaarde loopt weg tijdens College Tour. Hij voelt zich aangevallen in zijn oprechtheid n.a.v. een interview op film met Bob Ursum. Deze man werkt al 16 jaar aan de techniek achter de Smog Free Tower van Daan. De media zit er bovenop. De Volkskrant wijdt er een hele spread aan. Er ontstaan 2 kampen. De voor- en tegenstanders van Daan. De discussie gaat over het strijken met de eer, over ego’s en of een idee is toe te schrijven aan 1 iemand. Zoals Daan zelf zegt; alles is al een keer gedaan. De kracht van Daan Roosegaarde is dat hij – vanuit zijn enorme behoefte om een mooiere duurzame wereld te creëren – ideeën en technieken samensmelt en zichtbaar maakt voor het grote publiek. Hij blijft vragen stellen. “Wat als we dit… Of zou het mogelijk zijn om zus…” Volgens mij is dat de basis van de door Studio Roosegaarde gerealiseerde projecten.
Ik had nog nooit gehoord van Bob Ursum en wist niet dat zijn techniek al gebruikt werd. En dat is de kracht van Daan. Hij maakt duurzame oplossingen visueel aantrekkelijk. Hij laat ons voelen en zien hoe zijn droomwereld er in de toekomst uit zou kunnen zien. Doet hij dat in zijn eentje? Nee, natuurlijk niet. Heeft Bob Ursum in zijn eentje aan de techniek gewerkt? Nee, natuurlijk niet.
Ik stuit – geïnspireerd door Cor Noltee van Design thinking by doing – online op de volgende TEDex:
“Steal Like An Artist” van Austin Kleon met de volgende quote:
“An artist collect selectively. They only collect what they love. The artist’s job is to collect ideas.”
https://www.youtube.com/watch?v=oww7oB9rjgw
Austin vertelt hierin wat we eigenlijk allemaal wel weten. Alles is al een keer gedaan. Kijk, lees, laat je inspireren en maak je eigen remix.
Daan Roosegaarde voldoet niet meer aan het romantische beeld van een kunstenaar die in zijn eentje op een zolderkamer mooie dingen bedenkt en maakt. Hij heeft een succesvol bedrijf, met veel inspirerende mensen om zich heen. Een mini-imperium die al die mooie projecten financiert en realiseert waar een normaal mens geen brood in ziet. Het is een jongetje met een kinderlijk verlangen naar een betere wereld. De PR-machine draait op dit moment op volle toeren om de kritiek te pareren. Hoge bomen vangen veel wind. Wat bij mij weer leidt tot de volgende vraag:
Wat als… we met echt bestaande bomen windenergie opwekken? Deze zijn er in overvloed, staan er toch en waaien vanzelf met de wind mee. Geen onsierlijke windparken meer nodig, maar de natuur zijn werk laten doen, in haar volle glorie. Daan, ik wil óók graag een betere en duurzame wereld, ik heb er alleen niet – zoals jij – mijn levensdoel van gemaakt. Ik hoop dat je ons altijd kan blijven verbazen met de vragen die je jezelf en ons stelt. Mijn gekke gedachte over “echt natuurlijke windenergie” m.b.v. bestaande bomen mag je doorontwikkelen. En mocht het ooit wat worden, ik hoef er geen credit voor. Het lijkt mij supergaaf!