Raar woord deadline, dode lijn. Ik kreeg er pas mee te maken bij mijn eerste echte baan bij een communicatie-advies bureau. Ik heb er 12 jaar gewerkt en heb tegen behoorlijk wat deadlines aangehikt. De deadline was vooral de afspraak van de accountmanager met de klant. Die dag, dat tijdstip. Helder, duidelijk, handig. Want creatieven blijven maar schaven aan hun ontwerpen. Het kan altijd beter en het is nooit af. Deadlines had ik waarschijnlijk al veel eerder tijdens mijn opleiding maar toen noemde men dat niet zo. Er waren opdrachten en die moesten op een bepaalde tijd af. 

Een deadline klinkt best dreigend maar is onderhandelbaar, weet ik uit ervaring. Er gebeurt nl. helemaal niets als je een klant belt met de mededeling dat je er bijna uit bent maar nét even meer tijd nodig hebt om dingen te onderzoeken. Sterker nog, het wordt enorm gewaardeerd. Ik neem mijn werk serieus.

Natuurlijke deadlines zijn er ook. Daar valt veel minder mee te onderhandelen, opwarming van de aarde, CO2 enz. Onomkeerbare processen waar we echt afspraken over moeten maken, anders gaat het serieus mis. De letterlijke vertaling van deadline moet in deze serieus genomen worden. Een andere natuurlijke deadline die ik persoonlijk heb mogen ondervinden is de bevalling. Daar staat ook een keiharde deadline voor. Als je kind zich niet houdt aan de maximale overschrijding van de uitgerekende datum dan wordt hij of zij gehaald. De meest pijnlijke deadline uit mijn leven en niet onderhandelbaar.

Deadlines kun je ook je zelf opleggen. Zowel zakelijk (wat wil ik bereiken), als privé (voor welke afstand ga ik trainen). Dat moet ook, anders zit er geen beweging in. De deadline voor deze blog bijvoorbeeld. En jawel, die is gehaald… En nee, er verandert niets. Nu nog doorzetten en met regelmaat een blog schrijven, anders eindigt deze deadline alsnog in een doodlopende lijn.